16 JANUARI 1937
Op 16 januari 1937 wordt in Den Haag Jacoba Adriana Hollestelle geboren. Haar ouders geven haar de roepnaam Conny. Als ze 11 is begint ze aan de HBS, waarvan ze in 1953 haar diploma haalt. In haar vrije tijd volgt Conny ballet- en spraaklessen en zingt ze in het AVRO-kinderkoor van Herman Broekhuizen, dat regelmatig op de radio te horen is. Conny's stem valt op, en al snel mag ze met enige regelmaat solo's zingen.
Ze leert de etaleur Wim van den Bos kennen, met wie ze in 1959 trouwt. Het paar krijgt een dochter: Karin.

 
    HET BEGIN
Conny's carrière begint steeds meer vorm te krijgen: in februari 1960 treedt ze op in KRO's Springplank en later in AVRO's Nieuwe Oogst, twee programma's voor jong talent. Op de vraag of ze van zingen haar beroep wil maken, antwoordt Conny dat zingen een leuke bezigheid is, maar dat ze in de eerste plaats moeder en huisvrouw is. Wim heeft in het begin geen problemen met de hobby van zijn vrouw. Hij rijdt haar zelfs regelmatig naar optredens toe.

In 1961 raakt alles is een stroomversnelling. Begin 1961 verschijnen twee liedjes die Conny in Springplank zong op een verzamel-LP, zodat het platenkopend publiek voor het eerst met Conny kennis kan maken. Ook maakt ze deel uit van de ploeg die Nederland op het Knokke-festival vertegenwoordigt. Conny ziet haar deelname aan het Knokke-festival als het officiële begin van haar carrière. Ze sleept door haar deelname een platencontract bij Phonogram in de wacht. In dit contract staat dat er van Conny minimaal twee singles per jaar uitgebracht zullen worden, ongeacht het succes van deze singles. De eerste single verschijnt in het najaar van 1961: "Ninotchka". Op b-kant staat het nummer "Adieu", een Nederlandse bewerking van "Mon Dieu", een succes van Conny's grote voorbeeld Edith Piaf. Op TV maakt Conny haar debuut bij de VARA in een show van Bruce Low.

Op 27 februari 1962 doet Conny mee aan de Nederlandse voorronde voor het Eurovisie Songfestival. Met het lied
 
  "Zachtjes" eindigt ze op de derde plaats. Een paar weken eerder is Conny's tweede single verschenen, "Mijn hart bemint teveel", met op de b-kant wederom een Nederlandse bewerking van een Piaf-nummer. De single haalt slechte verkoopcijfers, dus wordt een nieuwe weg naar succes gezocht. In plaats van "Zachtjes" als opvolger uit te brengen, komt Phonogram met twee Duitse schlagers van de populaire Gerhard Wendland aanzetten. Dit genre ligt Conny absoluut niet, en de single "Kijk me eens diep in mijn ogen" is een van de weinige waar Conny zich voor de rest van haar carrière diep voor schaamt.

 
    In 1963 gaat het eindelijk de goede kant op. Annie M.G. Schmidt schrijft een Nederlandse tekst op Pete Seeger's "Where have all the flowers gone", dat op dat moment een groot succes is voor Marlene Dietrich. De single "Waar zijn al de bloemen toch" verschijnt in het voorjaar en behaalt goede verkoopcijfers. Daarna volgt de single "Raak me niet aan", die het nog beter doet. De singles die in 1964 volgen doen het eveneens niet slecht, maar de hit die zorgt voor een definitieve doorbraak zit er niet tussen. Conny heeft inmiddels wel een dusdanige reputatie opgebouwd dat de NCRV haar een eigen televisieshow laat maken onder de naam "Zeg maar Conny", welke wordt uitgezonden op 24 december 1964.

SONGFESTIVALS
Conny wordt gevraagd om in 1965 opnieuw mee te doen aan de Nederlandse voorronde voor het Eurovisie Songfestival. Vijf artiesten zullen tijdens de finale strijden om de overwinning, nadat ze in de week daar aan voorafgaand in een individuele voorronde drie liedjes hebben gezongen. Op 10 februari zingt Conny "Laat me alleen", "'t Is genoeg" en "Van de week", waarvan "'t Is genoeg" als finalelied uit de bus komt.
Verwacht wordt dat de immens populaire Trea Dobbs met haar "Ploem ploem jenka" de finale op 13 februari zal winnen en Nederland zal mogen vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival in Napels, Italië. Maar al meteen nadat de puntentelling is begonnen neemt Conny een voorsprong, die gedurende de voortgang van de puntentelling alleen maar uitloopt. De gedoodverfde winnares Trea Dobbs eindigt uiteindelijk op de derde plaats, achter Conny en achter Ronnie Tober, die net als Conny aan het begin van een succesvolle carrière staat.

Op 17 maart vertrekt Conny vol goede moed naar Italië. De dagen voor het songfestival brengt Conny niet alleen door met repeteren, maar ze gaat ook naar de kapper om op 20 maart goed voor de dag te kunnen komen. Nog jaren daarna zou Conny het hebben over 'die afschuwelijke kapper in Napels'! Met een coupe die haar niet bevalt stapt Conny op de avond van de 20e maart op het Eurovisie-podium. Haar optreden laat niets te wensen over, maar desondanks zit er niet meer in dan een 11e positie in het eindklassement. Het nieuwe Franse tieneridool France Gall wint voor Luxemburg met het door Serge Gainsbourg geschreven
 
  "Poupée de cire, poupée de son", dat in vele landen een groot succes zal worden.

Het Eurovisie Songfestival brengt Conny dan misschien niet de overwinning, ze krijgt er wel veel werk door. Zo doet ze onder andere mee aan het indertijd befaamde International Festival Of Light Music in het Poolse Sopot, beter bekend als het Sopot Festival. Op het Sopot Festival zingt Conny drie liedjes: op 5 augustus zingt ze "Speel toch open kaart" van Ted Powder en Pieter Goemans, op 6 augustus "Een taxi naar het station" en op 7 augustus "Trop tard" van Charles Aznavour. Geen van deze liedjes wordt door Conny op de plaat gezet.

 
  DE GROTE DOORBRAAK
Het huwelijk tussen Wim en Conny is inmiddels op de klippen gelopen. Wim vindt het maar niks dat zijn vrouw steeds meer tijd besteedt aan haar carrière. Hij vindt dat de plek van de vrouw in de eerste plaats thuis is. Aangezien Conny inmiddels bekend is onder de naam Conny van den Bos, besluit ze na de scheiding Wim's achternaam te blijven gebruiken als haar artiestennaam. Conny is intussen opnieuw verliefd geworden, en op 2 februari 1966 trouwt ze met Ger Faber, de bassist van het Leedy Trio.

Rond die tijd is Conny ook in de platenstudio te vinden voor de opname van een nieuwe single. De a-kant is inmiddels af. Gerrit den Braber heeft onder het pseudoniem Lodewijk Post een Nederlandse tekst geschreven op "Capri, c' est fini", waar Hervé Vilard in 1965 zijn grote doorbraak mee beleefde. Met de b-kant wil het niet echt vlotten. Van het nummer dat men in gedachten heeft spreekt de tekst wel aan, maar eigenlijk niemand is enthousiast over de melodie. Een reddende engel komt langs in de vorm van Peter Koelewijn, die toevallig net in de studio moet zijn. Hij bekijkt de tekst, begint wat op een gitaar te tokkelen en binnen de korste tijd is de melodie klaar. Wat in eerste instantie bedoeld
   
  was als de b-kant van een single, wordt Conny's eerste grote hit: "Ik ben gelukkig zonder jou". Maanden staat dit lied in de hitlijsten, en Conny haalt er zelfs de Top 10 mee. Het levert Conny met 45.000 verkochte exemplaren een zilveren plaat op. Door dit succes durft Phonogram het aan een LP met Conny op te nemen. Op deze LP staat Conny's volgende grote hit: "Paleis met gouden muren".
Conny is blij met het succes, waar ze lang op heeft moeten wachten, maar de reputatie die Conny al kreeg bij nummers als "Raak me niet aan" en "'t Is genoeg" is door de hits "Ik ben gelukkig zonder jou" en "Paleis met gouden muren" versterkt: de harde, door de liefde getergde vrouw. Conny heeft geen hekel aan het repertoire dat ze zingt. Ze kan er alleen niet goed tegen in een hokje te worden gestopt, en wil laten horen dat ze ook andere dingen kan.

 
    BUITENLAND
In het voorjaar van 1967 heeft Conny een redelijk succes met de single "Mijn man". Na het succes in Nederland vindt de platenmaatschappij het tijd om Conny in het buitenland te promoten. Er worden nummers in het Duits en Engels opgenomen en Conny verschijnt onder andere in de Caterina Valente-show om daar "Der Mann meiner Wahl" te zingen. Bij de BBC zingt Conny "You're closer to me". De verwachtingen zijn hooggespannen, maar helaas lukt het niet om internationaal door te breken. In augustus 1968 wordt "Where are they now" uitgebracht in de Verenigde Staten en Canada. De single bereikt op 14 september de 31e plaats van de Colorado Hit Parade, maar meer zit er ook aan de andere kant van de oceaan niet in. De plannen voor een buitenlandse carrière gaan echter niet in de ijskast. Als eerste wordt de naam Conny van den Bos veranderd in Conny Vandenbos. Conny is hier blij mee, omdat ze deze naam ziet als een nieuwe artiestennaam en niet langer als de naam van haar ex-man. Nadat ze is uitgenodigd om in het voorprogamma van Cliff Richard te staan, duikt Conny de studio in en neemt vijf nieuwe Engelstalige nummers op. Twee daarvan verschijnen in januari 1969 zowel in Nederland als in Groot Brittanië op single. Conny vertrekt naar Londen, om van daaruit naar het noorden te reizen voor haar optredens met Cliff Richard. Conny is hoog
 
  zwanger, en het optreden valt haar zwaar. Het Engelse avontuur is voor Conny een grote desillusie: haar naam en reputatie schijnen niemand iets te kunnen schelen. Ze beseft dat ze bij een carrière in het buitenland weer dezelfde stijle ladder op zal moeten die ze de jaren daarvoor in Nederland heeft beklommen. Ze is dan ook zielsgelukkig als ze weer naar Nederland terug kan. De maanden daarna doet Conny het rustig aan en op 14 mei bevalt ze van een zoon: Jeroen. Na een paar maanden rust vertrekt Conny in augustus naar Split in Joegoslavië om Nederland te vertegenwoordigen op een songfestival met het speciaal voor het festival geschreven lied "Vlag van mij".

 
  In tegenstelling tot Conny's eerste echtgenoot, vindt Ger Faber het geen probleem dat zijn vrouw veel van huis is door haar werk, en hij thuis de boel draaiende moet houden. Omdat hij zelf ook in de muziekbranche werkzaam is, begrijpt hij dat een carrière alleen kans van slagen heeft als je er alle aandacht aan geeft. Zijn werk met het Leedy Trio vraagt minder tijd dan Conny's carrière, dus wordt daar in huize Faber voorrang aan gegeven.

In 1970 vindt men het bij Phonogram tijd om muzikaal een nieuwe wending te geven aan Conny's carrière. Rick van der Linden, die op dat moment met Ekseption zeer succesvol is, wordt gevraagd twee nummers voor de nieuwe single van Conny te arrangeren, waaronder "Vlag van mij". Het publiek zit niet op deze nieuwe Conny te wachten, en de single blijft in de winkels liggen. Er ontstaat wrijving tussen Conny en Phonogram. Conny is niet gelukkig met het repertoire dat de platenmaatschappij haar toeschuift, dat voor een groot deel voort blijft borduren op hetzelfde thema als "Ik ben gelukkig zonder jou". Niet lang na het verschijnen van de single "Al m'n tranen" komt het tot een breuk. Na de weinig succesvolle single "Voor een kind alleen" op het
   
  Imperial-label van Bovema wordt het angstig stil, en Conny lijkt in de anonimiteit te verdwijnen.

EEN ANDERE KOERS
In januari 1973 meldt platenmaatschappij Basart dat er vergevorderde onderhandelingen gaande zijn met Conny. Gedurende vele maanden wordt reperoire doorgenomen en afgekeurd, tot in 1974 een LP kan worden afgeleverd waar zowel Conny als haar nieuwe platenmaatschappij volledig achter kan staan: "Een vrouw van deze tijd". Een titel die niet alleen slaat op de mens Conny Vandenbos, maar ook op de zangeres. Op de LP staat repertoire dat totaal verschilt van dat wat Conny in de jaren '60 zong. Het zogenoemde luisterlied staat nu centraal, liedjes met een verhaal. Mocht "Tjeukemeer", de eerste single,
 
 
  voornamelijk op radio-aandacht rekenen, de tweede single zorgt er voor dat de mensen massaal naar de winkel rennen om deze aan te schaffen:"Een roosje, m'n Roosje" wordt Conny's grootste hit uit de jaren '70. Blij verrast door dit succes wordt meteen gewerkt aan een opvolger voor "Een vrouw van deze tijd". Conny is helemaal terug en de LP "Van dichtbij" is in de voorverkoop al goed voor goud. Uiteindelijk zal deze LP Conny een platina plaat met diamant opleveren. De diamant krijgt Conny omdat er niet eerder van een Nederlandse LP zoveel zijn verkocht. De twee singles van "Van dichtbij" brengen Conny wederom hoog in de Top 40: "Drie zomers lang" en "Sjakie van de hoek". Inmiddels is het rode krullenkapsel dat Conny sinds haar come-back draagt een rage geworden.

Conny's oude platenmaatschappij slaapt niet, en ziet kans een graantje mee te pikken van Conny's nieuwe succes: ze brengen de LP "Liedjesalbum" uit. Conny is woest. Niet omdat ze niet achter het repertoire op de plaat staat, maar omdat de platenmaatschappij het album presenteert als een compleet nieuw album van Conny, met op de hoes een foto uit een tv-programma uit 1975, terwijl het materiaal op de plaat veel ouder is. Ze vindt dat het publiek op die manier misleid wordt. Bij latere persingen wordt de titel dan ook gewijzigd in "Liedjesalbum 1961-1971".
 
 
In 1976 verschijnt de succesvolle LP "Zo wil ik leven", waar Conny in 1977 een Edison voor in ontvangst mag nemen. De single "Ome Arie" volgt zonder probleem het succes van zijn voorgangers. In het theaterseizoen 1976-77 is Conny te zien in de André van Duinrevue "Lach om het leven". En in 1977 mag Conny opnieuw een prijs in ontvangst nemen: de prestigieuze Gouden Harp.

Net als Phonogram indertijd, vindt men het bij Basart tijd om het in het buitenland te proberen. Twaalf van Conny's mooiste liedjes worden door Ralph Dahmen voorzien van een Duitse tekst, en in mei 1977 komt de LP "Eine Frau von heute" bij onze oosterburen uit. De LP wordt positief ontvangen, al vallen de verkopen enigszins tegen, en Conny verschijnt op de Duitse TV om enkele nummers te zingen. In Nederland wordt intussen door inmiddels vaste tekstschrijvers Gerrit den Braber en Herman Pieter de Boer gewerkt aan repertoire voor een nieuwe LP. Eind 1977 verschijnt "Licht en schaduw", waarvan de single "Weet je wat we doen" het grootste succes wordt.

 
  TERUG NAAR PHONOGRAM
In 1978 mag Conny als eerste de Edith Piaf trofee in ontvangst nemen. Naar aanleiding daarvan neemt Conny een hommage op aan haar grote voorbeeld: een medley van de bekendste nummers van Piaf. Het belooft een goed jaar te worden: er zijn plannen voor een tweede Duitstalige LP en Conny is ook bezig met een nieuw Nederlandstalig album, dat eind 1978 moet verschijnen. Het rommelt echter bij Basart. Ondanks de successen van Conny blijkt de platenmaatschappij het hoofd niet boven water te kunnen houden, en eind 1978 gaat Basart failliet. De inmiddels opgenomen LP "Samen met jou" dreigt op de plank te blijven liggen, maar de productie wordt overgenomen door Phonogram, Conny's oude platenmaatschappij. In april 1979 wordt de LP alsnog uitgebracht onder de titel "Over liefde". In eerste instantie is Conny niet blij met de hereniging met Phonogram, maar als blijkt dat de mensen waar ze begin jaren '70 problemen mee had er niet meer werken, kan ze zich er bij neerleggen.

In 1979 laat Conny zien van meerdere markten thuis te zijn als ze bij de TROS het radioprogramma "Close up" presenteert. Van die omroep ontvangt ze voor de tweede van in totaal drie keer de Productieprijs. Als ze door lezers van de Belgische Story ook nog
   
  wordt uitgeroepen tot Vrouw van het Jaar, kan 1979 worden afgesloten als wederom een jaar om met plezier op terug te kijken.

HETZE
In 1980 gaat een lang gekoesterde wens van Conny in vervulling: ze neemt een LP op met uitsluitend nummers van Janis Ian. Een aantal jaren daarvoor heeft Conny de Amerikaanse zangeres leren kennen, en er is een hechte vriendschap tussen de twee vrouwen ontstaan. Als Conny haar te kennen geeft dat ze graag een heel album met nummers van haar zou willen opnemen, zegt Janis dat de platenmaatschappij daar waarschijnlijk niets in zal zien. Janis is dan ook verbaasd als ze begin 1980 gebeld wordt door iemand van de platenmaatschappij, die haar vertelt dat Conny een LP met repertoire van haar aan het opnemen is. Als gevraagd wordt of ze ook enkele nieuwe nummers voor het album wil schrijven, stemt ze meteen toe. Janis stelt zelfs voor een duet met Conny op te nemen. Het duet "Don't leave tonight" wordt een grote hit en ook de LP verkoopt uitstekend.

 
    Na deze LP zit Conny's contract er op, en ze besluit niet met Phonogram verder te gaan, maar op zoek te gaan naar een andere platenmaatschappij. Interesse komt onder andere van EMI, en Conny besluit met hen in zee te gaan. Er wordt een contract getekend voor drie jaar, en eind december 1981 verschijnt de eerste LP: "Vogelvrij". In tegenstelling tot de vorige LP's, lijkt deze z'n weg naar het publiek maar moeilijk te kunnen vinden. Op langere termijn verkoopt de LP niet slecht, maar de platenmaatschappij is vooral geïnteresseerd in wat op korte termijn haalbaar is. Conny vermoedt dat de plotselinge terugval van het succes te maken heeft met een hetze die Phonogram tegen haar in gang heeft gezet. De platenmaatschappij wilde niet dat Conny zou vertrekken en zorgde als eerste voor de verwijdering tussen Conny en haar vaste producer Eric Boom. Daarna werd een aantal prominente Nederlanders die in dienst waren bij Phonogram, overgehaald zich in de pers niet al te positief over Conny uit te laten. Door deze negatieve publiciteit lijken de mensen minder geïnteresseerd in wat Conny als zangeres te bieden heeft. Op TV krijgt Conny ook niet veel kans de LP en de van de LP getrokken singles te promoten.

ZANGERES, ACTRICE, PRESENTATRICE
In 1982 ontvangt Conny de Gulden Vedel, de prijs die jaarlijks door de Nederlandse Vereniging van Dansleraren wordt uitgereikt aan een artiest wiens muziek veelvuldig wordt gebruikt op dansscholen. Op "Sjakie van de hoek" is menig quick-stepje gedanst tijdens de dansles. Op TV presenteert Conny diverse muziekprogramma's en ook kan Conny haar acteertalent tonen in de jeugdfilm "Knokken voor twee", die in december in première gaat.

"Net als iedereen", de opvolger van "Vogelvrij" die in het voorjaar van 1983 verschijnt, doet het beter dan zijn voorganger, maar niet goed genoeg om bij EMI het vertrouwen te wekken een volgende LP op te nemen. Er worden nog enkele singles uitgebracht, maar in 1984 sluiten bij EMI de deuren voor Conny. In de plaatloze
 
  periode die aanbreekt is Conny werkzaam bij Conamus, en medeproduceert ze in het kader van "Wie in 't Nederlands wil zingen" de LP "De jaren '80". In het seizoen '86-'87 gaat Conny een nieuwe uitdaging aan en speelt ze avond aan avond in de musical "Boefje".

Eind 1986 is Conny weer met een nieuw nummer op de radio te horen: "Wat is nou geluk". In een interview wordt gevraagd of er ook een nieuwe LP aan zit te komen. Conny antwoordt dat eerst moet worden gekeken hoe de verkopen van de single zullen zijn. Al verkoopt de single niet bijster goed, toch verschijnt in mei 1987 een nieuw album. "De mooiste dag" verschijnt ook op CD, wat op dat moment nog een vrij nieuw medium is. De single "Wat ben ik blij dat er liefde bestaat" zorgt eindelijk weer voor een succes.

 
    In het seizoen '87-'88 speelt Conny in de musical "Heimwee". Hier leert ze de jonge Wim Rijken kennen. Het klikt tussen die twee en ze besluiten een duet op te nemen. Het Piaf-succes "A quoi ça sert l'amour" wordt in het Nederlands omgedoopt tot "Wie weet wat liefde is" en het nummer komt hoog in de Nederlandstalige hitlijsten te staan. Ook Vlaanderen ontvangt het nummer goed.

In de jaren die volgen gaat Conny zich meer en meer toeleggen op het presenteren van radioprogramma's, en is het op muzikaal gebied wat stil. Ze presenteert onder andere bij Radio Utrecht en stapt daarna over naar Radio Noordzee Nationaal, waar ze het goed beluisterde "Thee voor twee" presenteert.


In 1992 treedt de zangeres weer op de voorgrond. De CD "Nu" verschijnt en Conny gaat op tournee. Daarna concentreert Conny zich weer op het presenteren van haar radioprogramma. Op 31 januari 1995 verschijnt de CD "Vriendschap", die in eerste instantie alleen bij drogisterijketen Het Kruidvat te koop is. Nadat alle 50.000 exemplaren zijn verkocht komt de CD in april onder de titel "Een echte vriend" ook in de reguliere CD-winkels te liggen. Conny blijft optreden, maar een nieuwe CD komt er ondanks het succes van "Vriendschap" niet.

JUBILEUM EN AFSCHEID
1998 lijkt in eerste instantie een jaar zoals de voorgaande te worden, maar tegen de zomer gaat de gezondheid van Conny's man Ger sterk achteruit. Hij overlijdt op 31 juli, en Conny is de man die ruim 30 jaar haar echtgenoot, mentor en maatje was kwijt. Conny is gebroken en zal het verlies van Ger nooit helemaal
 
  te boven komen. Toch probeert ze vrij snel de draad van het dagelijkse leven weer op te pikken en gaat door met het presenteren van haar radioprogramma. Vrij abrupt komt hier een eind aan als Radio Noordzee van koers wil veranderen en vlak voor de Kerst bijna alle presentatoren ontslaat. Voor Conny wordt geen uitzondering gemaakt, ondanks dat haar programma tot de best beluisterde van de zender behoort. Conny stapt naar de rechter, maar verliest na een lange en hevige strijd. Haar radiowerk zet ze met succes voort bij Radio West. Op TV is ze te zien in het panel van "Zo vader, zo zoon". In 2000 krijgt Conny een tegel in de Rotterdamse Hall of Fame.

 
  Op 30 september 2001 viert Conny haar 40-jarig ariestenjubileum met een groots concert in het Scheveningse Kurhaus. Conny brengt een selectie van hits en persoonlijke favorieten, en laat horen dat ze nog steeds tot de beste zangeressen van Nederland behoort. Ze zit vol plannen: in 2002 wil ze weer gaan touren en ter gelegenheid van haar jubileum wordt een verzamel-CD uitgebracht met Conny's persoonlijke favorieten uit haar imposante oeuvre, waaronder drie nieuwe nummers. Die nieuwe nummers moeten de basis gaan vormen voor een in 2002 te verschijnen album. Na afloop van haar jubileumconcert wordt Conny geëerd en benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau.

Helaas blijkt Conny's jubileumconcert haar afscheidsconcert te zijn. Conny voelt zich al geruime tijd niet goed, maar hoe ziek ze werkelijk is krijgt ze medio maart pas te horen. Slechts een kleine kring van familie en intieme vrienden wordt door Conny ingelicht over haar conditie. Op 7 april 2002 overlijdt ze na een kort ziekbed op 65-jarige leeftijd. Nederland is geschokt door Conny's plotselinge dood. Conny's wens is dat de media pas na de begrafenis worden ingelicht over haar overlijden, maar helaas lekt het nieuws toch voortijdig uit.


 
 
  ONVERGETELIJK
Dat Conny niet vergeten is, blijkt als op 18 april 2004 een groot aantal fans samenkomt op de Conny Vandenbosdag, een dag die de jaren daarna gevolgd wordt door een aantal kleiner opgezette Connydagen bij fans thuis.

Ook haar collega's zijn Conny niet vergeten. Voor de Conny Vandenbos-dag heeft Janis Ian een boodschap voor de fans ingesproken, waarin ze vertelt over haar herinneringen aan Conny en hoe bijzonder Conny voor haar was. Ook tekent Janis de eerste pagina van het gastenboek van de fandag. Tijdens het concert dat de Amerikaanse zangeres in maart 2004 geeft in de Kleine Komedie in Amsterdam staat ze een moment stil bij Conny en draagt een lied aan haar op.

In mei 2002 brengt een aantal artiesten een hommage aan Conny tijdens het Alternatieve Songfestival, waar Conny ook bij had zullen zijn. In 2003 zingt Loes Luca tijdens de finale van het Nationale Songfestival "'t Is genoeg" als eerbetoon. Goede vriend Benny Neyman, die het rode krukje heeft geërfd dat Conny tijdens ieder optreden op het podium had staan, zingt tijdens zijn theatervoorstellingen een medley van een aantal van Conny's successen en zingt met Conny's stem op de band zijn hit "Zolang je bij me bent". Beide nummers staan ook op Benny's CD "Bitter en zoet" en het duet komt in januari 2003 op single uit. Verder brengen ook André van Duin, Saskia & Serge en Willeke Alberti hommages aan Conny.

Op 2 december 2007 eert en herdenkt een groot aantal artiesten (waaronder Benny Neyman, Saskia & Serge, Astrid Nijgh en Wim Rijken) Conny in theater "De meervaart" in Amsterdam tijdens het uitverkochte hommage-concert "Het gaat niet over".
Wat niemand dan nog kan vermoeden, is dat het optreden van Benny Neyman tijdens de hommage zijn laatste zal zijn. Enkele weken na de hommage wordt het trieste nieuws naar buiten gebracht dat Benny ongeneeslijk ziek is en op 7 februari 2008 overlijdt hij. Tijdens de uitvaart staat naast Benny's kist, die omgeven is door een zee van witte bloemen, Conny's rode krukje met daarop één rode roos...


 


© 2005-2017 Vogelvrij Producties